Saat on gibi Hasan'ın yanına gittim. Bahçede oturmuş benim verdiğim kitabı okuyordu. 'Beğendin mi?” dedim. 'Beğendim, beğendim, saat sekizde başladım, şimdi bittiydi tam da.” 'Bisikletle dolaşalım mı biraz?” 'Tamam,...

Otobüsten iner inmez köyümüzün temiz havasını içime çektim. Kuşların sesini işittim. Ağaçların birbirine sürten yapraklarının çıkardığı hışırtılı sesi dinledim. Koşuşturan çocukların sevinç dolu çığlıklarıyla oynadıkları...

Ercan bir gün kendini tuhaf bir koridorda buldu. Bunun bir rüya olduğunu düşündü. Sağ eliyle sol eline dokundu. Evet, hissediyordu. Yine de beş duyu organından bir tanesinin gerçekliğine inanmadı. Kokladı. Buram buram eski kitap kokusu içine...

Bir gürültü koptu. Deprem oldu sandı halk. Önce bir yerlere saklandılar. Çok geçmeden saklandıkları yerlerden çıktılar. Yerin altından gelen eli, yüzü, tüm vücudu kömür karası olan insanların çığlıkları yıktı yuvaları. Çok geçmeden...

Önünü alamadığımız bir hız mevcut. Geçip giden arabalar, art arda yayımlanan kitaplar, müzik marketlerde dinleyiciye sunulan şarkılar ve bitmek bilmeyen haberler. Ekonomiden sanata, asayişten sağlığa… Yetişebiliyor muyuz? Elbette hayır....

Ercan gözlerini açtığında koşarak annesinin çalışma odasına doğru koştu. Kapıyı çaldı. 'İçeri girebilir miyim anne,” dedi. Annesi de 'Tabii oğlum,” diyerek karşılık verdi. 'Büyüdüğümde ben de senin gibi bir yazar...

Horoz sesiyle uyanmayı özlemişim. Zırıl zırıl öten saat yok, annemin telefonu sessiz. Ne büyük mutlulukmuş meğer doğayla birlikte güne başlamak. Annem uyuyor. Mutfaktan gelen tıkırtılar anneannemin uyandığını söylüyor. Dedem fırına...

Nesneler değildi beni ağlatan. Beni üzen radyonun varlığı, kumanda pilinin bitmesi, tüfeğimin ateş almaması, kitaplarımın gün geçtikçe sararması, sayfalarının tek tek birer yaprak inceliğinde ayrılması, kalemimin ucunun kırılması veya...

Mevzu memleket meselesi kadar derin. Ağlasak da sızlasak da, gün gelip dizlerimizi dövsek de derin. Sözün bittiği yerde değiliz. Söz ne tükenir ne de kelimeler düğümlenir. Ayağına taş değse de kalkıp o taşı yolun kenarına bırakacaksın....

Bir gece vakti. Yıldızları izlemek için yaratılmış bir gece. Saat durmuş. Dalgalar şiddetini arttırarak kıyıya vuruyor. Ayakların ıslanıyor, çekmiyorsun geriye. Biraz daha diyorsun. Biraz daha. Serinlemek gayesi aklının ucuna dahi gelmiyor....

Kelimelerini aldım Hasan; kelimelerini, cümlelerini, anlatmak istediğin ânlarını ve anılarını, ölümleri, hayatını ve kurmaca hayatlarını, hayallerini ve gerçeğe bir nebze de olsa dokunmuş türküleri, bir cam kırılganlığında baktığın...

Stendal, ‘sokağa tutulan ayna' diyerek edebiyat ve hayat arasındaki bağa dair yüzyıllardır süregelen bir gerçekliği ortaya koymuştur. Edebiyat, kendi içerisinde tarihtir. Bir roman, bir öykü veya bir şiir veya bir edebi tür, yazıldığı...

Evden çıkmak, kendinden çıkmaktı; hayallerine yürümek, dört duvar arasında çatışan öyküleri görmek ve üzerlerine biraz daha düşünmek, yürümek, sadece yürümek; ona, onun yanına, gitmek istediğinin yanına veya tam tersi kaçmak, ondan....

Kimi zaman ders aralarında gelir, anlatır, giderdi. Kimi zaman da bir kafede hiç tanımadığı insanların masasına oturur, anlatır ve giderdi. Hiç yabancılık çekmezdi. Bir o kadar da sıcakkanlıydı. Ders arasında konuşurken kimse de ‘'Abi,...

Murathan Mungan'ın Seçtikleriyle YAZIHANE, 2003 yılında Metis Yayınları etiketiyle raflarda yer almış bir kitap. Kitap, Murathan Mungan'ın ‘'Yazıyorum ve Bilmiyorum'' adlı önsözü ile başlıyor. Devamında ise Manganelli,...

Yirmi dört saatin dört duvar arasında bir çatı altında geçtiği bu günlerde yaşamımızın odağında olan biten, hayatta tutan, özetle kıymetini bilmemiz gereken birçok şeyi unutup yüzümüzü zifte döndük. Sınırlarımız değişti; arzularımız...

Pencere. Pencere önünde bir ses. Sesin geldiği yerde flüt. Yürüdüğü yerde bir çiçek. Pencere önünde. İçinden geçen betimlemeler. Deftere geçmeyen özlem. Kimsenin görmediği. Görülmeyen. Gece. Dinmeyen özlemin içinde kendini metinlerde...

Dikimevi'nden Kızılay'a doğru yürürken soluklanabileceğin veya Sıhhiye'den Kolej'e doğru yürürken bir ağacın gövdesine sırtını yaslayıp hayaller kurabileceğin bir park. ‘'Şehrin gürültüsüne aldanıp avazı...

Kimse senin nasıl yaşadığını bilmez. Bilmek ister gibi yapar sadece. Sen ise zaten göstermekten kaçarsın. Kendi yaşamını gösterdiğin vakit yüzü kızarmasın istersin. Yaptığı haksızlık karşısında üzülür. O üzülmesin diye susarsın...

Cemre önce havaya düştü. Kimse görmedi. Bahar tekrar tekrar geliyor, ardında sert geçen kışı bırakarak. Kurtuluş'tan Sıhhiye'ye doğru yürürken yüzüm gülmeye başladı. Okula gitmek için geçtiğim köprünün başında duran...

Cesaretim mi yok? Gerçekten istemiyorum mu? Kendimi korkunun kollarına mı bırakmıştım? Lüks bir hayatın hayalini de kurmuyorum, peki, neden bunca işsiz varken, evine her gün bir ekmek götürmenin çeşitli plansız planını yapmaya çalışan...

‘'Mümtaz aslında hep vardı. Sizler sadece göremediniz dünyanın işleri ile meşgul olmaktan dolayı. Mümtaz, yolda bıyıkları yeni yeni terleyen bir gençti. Mümtaz, bir cuma vakti, namazdan çıkan bastonu ile yürümeye çalışan, yaşlı...

Karanlıktan korktuğum gün öldü babam. Kelimeler düğümlendi. Kimseler konuşmadı. Yapraklar yollara saçıldı. Biraz sararmışlar. Ağaçlar koca binaların içerisindeki insanlar kadar yalnız. Aylardan eylül. Kara bir perde olarak gerildi karanlık....

Dağların ardından görülen gökkuşağı artık görülmez oldu. Kararsızlar'ı artık İstiklâl Caddesi'nde dinleyemez oldu. Annesinin üç yıl evvel üzerine örttüğü toprağı koklayamaz oldu. Yatmadan önce içtiği sütün tadı yok...